Het is een heel aangrijpend liedje van MEAU dat gaat over een toxische relatie. Uit de NRC vernomen blijkt alles wat ze schrijft autobiografisch is. Wat een veerkracht van zo’n jonge vrouw (21 jaar) dat ze dit weet om te buigen wat haar verder brengt.

Maar omgekeerd, zal het ook andere mensen helpen die ook in een toxische relatie zitten of net uitgekomen zijn? Wat dat betreft is het een ultiem slachtofferlied, een gebeurtenis waar je als slachtoffer telkens een kapstok heb waar al jouw ellende aan kan ophangen. “Je hebt mij beschadigd” dat zal bij menig slachtoffer na-echoën. Daarmee bevries je het beeld en gedachten wat er allemaal gepasseerd is en je niet meer kan loslaten. Dat is omschrijving van PTSS.

Hiermee lijkt alle hoop op een enigszins normale toekomst ontnomen. Wanneer je door directe naaste zo gewond geraakt bent is dat al een zware opgave om er weer bovenop te komen. Het liedje brengt (h)erkenning en roept veel verdriet op. Het zijn processen waar wel tijd, vaak jaren overheen gaan voordat je weer iets nieuws op kan bouwen. Het rouwen en de worsteling gaat over geloofssystemen die ondermijnt zijn en opnieuw opgebouwd moeten worden. Relationele schades raken mensen dieper dan welke natuurramp ook. En toch, ondanks of misschien wel dankzij de PTSS bouw je aan een nieuw geloofssysteem die in ieder geval realistischer zijn en je meer kunnen bieden in relaties dan je ooit had kunnen vermoeden.

Zit je in zo’n situatie waarbij je het gevoel heb dat je toekomst voorbij is. Dan kan dat bij een recente gebeurtenis normaal zijn. Houdt het gevoel naar jou beleving te lang aan zoek dan hulp om dit trauma een plek te geven die los komt van wie jij zou zijn naar werken aan wie jij wilt zijn. Dat zijn de bedradingen in je hersenen die je aandacht wil geven en wil laten groeien. Die oude hersendraden van het trauma kunnen slijten, zodat je weer kan werken aan relaties waar je sterker in staat en jou meer mogelijkheden kan bieden dan je ooit had kunnen dromen.